จรรยา ยิ้มประเสริฐ
11 พฤศจิกายน 2554

วันนี้นึกถึงน้องคนหนึ่งที่ทดท้อ ก็เลยได้แรงบันดาลใจเขียนบทกวี มันไม่ใช่งานถนัดเลย และบทนี้ถือเป็นบทกวีที่สองในชีวิตนักกิจกรรม แม้ไม่ถูกสัมผัสตามกรอบสวรรณศิลป์ แต่หวังว่าจะตรงใจสหายบางท่าน

ขอมอบให้นักสู้เพื่อประชาธิปไตยทุกคน

************

ถึงสหาย หนุ่มสาว ที่ยังฝัน
นกสีแดง นำเสรี นำชัยมา
คนเท่ากัน เธอเท่าฉัน หงส์เท่ากา
หยุดฆ่าฟัน เริ่มแบ่งปัน ไม่โกงกิน

ฝันสลาย เจอทางตัน ระหว่างทาง
โลกไม่งาม รุ้งไม่ใส ดุจดังฝัน
มิตรฟาดฟัน เพื่อนแทงหลัง แย่งเด่นดัง
ไฟอุดมการณ์ ใกล้มอดแสง ก่อนเส้นชัย

ขอปลุกปลอบ สหายรัก ผู้สับสน
ที่ขื่นขม ทดท้อ ขอหยุดก่อน
โลกสีเทา จนปัญญา แยกขาวดำ
ผลกระทำ ศักดินา กดหัวต่ำ

ไหนจะทุน ยุยั่วยิ่ง มือยาวสาว
ฉวยทุกคราว ได้เร็วกว่า ยอดคนกล้า
ไม่อยากจน แข่งเวลา อย่าหาญท้า
มือสั้นยาว ไม่เท่ากัน เช่นจนรวย

ไทยวิปริต วัดค่าคน ด้วยเงินตรา
ความดีงาม โรยหน้าสวย ด้วยมายา
ทั้งแจกทาน ภาพถ่าย เด็กชรา
กลบน้ำตา ไหลนองเนือง ท่วมนครา

ทั้งพารา ต้องคำสาป สหายเอ๋ย!
นกสีแดง ยังบินว่อน ทั่วน่านฟ้า
จับมือมั่น ไม่ทิ้งกัน นะเพื่อนยา
อีกไม่นาน ฟ้าสว่าง อีกไม่นาน . . .

*************